Ik wist dat het tijd was.
Niet omdat iemand het tegen me zei. Niet omdat de wereld vol verwachtingen is. Maar omdat ik het voelde.
Ik merkte het op het moment dat zelfs shoppen geen plezier meer bracht. Waar ik vroeger kon stralen in een paskamer, voelde ik nu alleen een knoop in mijn buik. Alles wat ik aantrok voelde vreemd, alsof ik niet meer in mijn eigen lichaam paste. De spiegel werd geen vriend meer, maar een muur waar ik liever niet tegenaan liep.
Zelfs gewone dingen werden zwaar.
Traplopen.
Lachen naar mijn eigen spiegelbeeld.
Gewoon, met gemak de dag doorkomen.
Ik was pas 25, maar mijn lichaam voelde moe, oud, uitgeput.
En dat deed pijn.
Ik probeerde het echt…
Sporten.
Diëtisten.
Schema’s.
Week na week opnieuw beginnen, hopen dat dít het moment zou zijn dat het eindelijk zou lukken.
Maar niets bleef werken. Niets bleef hangen. Het was alsof ik telkens opnieuw struikelde over mijn eigen hoop.
Tot ik op een dag dacht: genoeg.
Geen excuses meer, geen “misschien later”, geen “ik doe het wel weer alleen”.
Ik koos voor mijzelf. Voor mijn toekomst. Voor het leven waarvan ik wist dat het nog ergens in mij zat.
Vanaf januari 2024 begon ik te lezen, te leren, te begrijpen. Niet alleen over eten, maar over mezelf.
In juni ging ik naar de huisarts.
In september volgden de gesprekken, de onderzoeken, de screenings.
En toen kwam dat moment: groen licht.
Een simpel zinnetje dat voelde als een nieuwe startlijn.
28 november 2024.
Mijn dag.
Mijn keuze.
Mijn nieuwe begin.
Het klinkt bijna simpel als je het zo opschrijft, maar wat een weg zit daartussen.
Twijfel.
Tranen.
Spanning.
Maar ook moed. Meer moed dan ik dacht dat ik had.
En nu sta ik hier.
Met foto’s waarvan ik nooit dacht dat ik ze zou delen.
Foto’s die confronterend zijn, ja.
Maar ook eerlijk.
Echt.
Mijn verhaal.
Ik schaam me niet meer. Want die persoon op die foto’s heeft gevochten. Zij heeft besloten dat ze het waard was.
En dat is de reden waarom ik dit deel.
Niet omdat ik al “klaar” ben.
Maar omdat ik onderweg ben.
En onderweg zijn is al een overwinning op zich.
